ถึงวันนี้ซักที หลังจากที่เราวางแผนเที่ยวกันมานานนับเดือน และแน่นอนเราทั้งสองได้มาตั้งแคมป์นอนกันที่"ดอยปุย" บรรยากาศบนดอยปุยแตกต่างกับในเมืองราวฟ้ากับเหวมาก ถ้าวัดจากความรู้สึกแล้วดอยปุยหนาวประมาณไม่เกิน 12 องศา  ระหว่างทางมาเราได้แวะซื้อหมวกกันคนละใบ หมวกผมชื่อว่าหมวกจูมง ผมตั้งชื่อขึ้นเองแหละ ส่วนหมวกของแฟนผมนั้นไม่มีชื่อ เทอร์ไม่ค่อยสันดัดเรื่องพวกนี้น่ะ ทำไมต้องซื้อหมวกน่ะเหรอ เพราะเหมยตกน่ะสิ ตกหยั่งกะฝน ซื้อหมวกเสร็จเราก็.....

เข้าไปเที่ยวในพระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวช วันนั้นเป็นวันที่หมอกหนามาก เหมยก็ตกหนัก ทำให้ทัศนวิสัยร้อบๆเต็มไปด้วยหมอก สีขาวไปหมด ถึงจะชื่นชมความงามของดอกไม้ในพระตำหนักได้ไม่ดีนัก แต่ก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบนึง หมอกรอบตัวทำให้บรรยากาศค่อนข้างโรแมนติก

( หมอกเต็มไปหมดเลย )

    หลังจากเที่ยวพระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวชเสร็จ เราก็เดินทางไปยังดอยปุยจุดหมายของเรา คนมานอนกางเต้นกันไม่มากนัก พระเหมยตกหนัก ทำให้ที่นั่นไม่ค่อยครึกครื้น ผมกับแฟนผมช่วยกันกางเต้นท์และเริ่มก่อไฟ ลงมือทำอาหาร (ย่างหมู) ตอนที่เราทำอาหารด้วยกันนั้น มีความรู้สึกอิ่มเอมไปกับบรรยากาศและการช่วยกันทำอาหารของเรา มันคือความสุขอีกแบบนึงที่ผมไม่เคยได้รับ ขอบคุณนะ